----------

من این پایین نشستم سرد و بیروح

تو داری میرسی به قله کوه

داری هر لحظه از من دور میشی

از یادم دل می کنی مشهور میشی

تا مه راهو نپوشونده ، نگام کن

اگه رو قله سردت شد صدام کن

من این پایین نشستم سرد و بیروح
تو داری میرسی به قله کوه

داری هر لحظه از من دور میشی
از عالم دل می کنی مجهول میشی

تا مه راهو نپوشونده ، نگام کن
اگه رو قله سردت شد صدام کن

یه رنگ مرده از رنگین کمونم
من این پایین نمی تونم بمونم

منم اونکه تو رو داده به مهتاب
کسی که توروباور نداره حتی تو خواب

کسی که واسه آغوش تو کم نیست
می خوام یادم بره ، دست خودم نیست

تا مه راهو نپوشونده ، نگام کن
اگه رو قله سردت شد صدام کن

یه رنگ مرده از رنگین کمونم
من این پایین نمی تونم بمونم