می روم

می روم خسته و افسرده و زار

سوی منزلگه ویرانه خویش

بخدا می برم از شهر شما

دل شوریده ودیوانه خویش

می برم ,تا که در آن نقطه دور

شستشویش دهم از رنگ گناه

شستشویش دهم از لکه عشق

زین همه خواهش بیجا و تباه

می برم تا زتو دورش سازم

زتو , ای جلوه امید محال

می برم زنده بگورش سازم

تا از این پس نکند یاد وصال

ناله می لرزد , می رقصد اشک

آه , بگذار که بگریزم من

از تو , ای چشمه جوشان گناه

شاید آن به که بپرهیزم من

بخدا غنچه شادی بودم

دست عشق آمد و از شاخم چید

شعاه آه شدم , صد افسوس

که روی خوشی ندید یک دم این دل

عاقبت بند سفر پایم بستمی

روم خنده به لب , خونین دل

می روم , از دل من دست بردار

ای امید عبث بی حاصل

چه غریب مانده ایی ای دوست
نه غمی نه غمگساری
نه به انتظار یاری
نه ز یار انتظاری
غم اگر به کور گویم
بگریزد و بریزد که دگر بدین گرانی
نتوان کشید باری
سحرم کشیده خنجر
که چرا شبم نکشته است
تو بکش
تو بکش
تو بکش که تا نیافتد
دگرم به شب گذاری

انتظار

ای از همه زیباتر،عمریست شکیبایم

هرچند که دل خسته هرچند که تنهایم

تو صبح بهارانی با نور و نسیم و رنگ
من پنجره ای بسته ، همسایه دریایم


دیریست که می بینم ، ای پاکتر از رویا
در مذهب ناب تو من عاشق و شیدایم


از وسعت چشمانت یک روزنه می خواهم
تا زنده شود با تو امروزم و فردایم


رویای تو را باید طرحی بزنم در شعر
ای واِژه زیبایی، ای طرح غزلهایم


لبریز از احساسی ، آنوقت که بازآیی
می آیی و می بخشی شوری به نفسهایم


××××××××××××××××××××××××××××××××××

السلام علیک یا صاحب الزمان

Flower And Stone

Go inside a stone

That would be my way

.Let somebody else become a dove

Or gnash with a tiger's tooth.

I am happy to be a stone.

From the outside the stone is a riddle:

No one knows how to answer it.

Yet within, it must be cool and quiet

Even though a cow steps on it full weight,

Even though a child throws it in a river;

The stone sinks, slow, unperturbed

To the river bottom

Where the fishes come to knock on it

And listen.

I have seen sparks fly out

When two stones are rubbed,

So perhaps it is not dark inside after all;

Perhaps there is a moon shining

From somewhere,

as though behind a hill—

Just enough light to make out

The strange writings, the star-charts

On the inner walls

ما آزموده‌ايم در اين شهر بخت خويش

بيرون کشيد بايد از اين ورطه رخت خويش

از بس که دست می‌گزم و آه می‌کشم

آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خويش

دوشم ز بلبلی چه خوش آمد که می‌سرود

گل گوش پهن کرده ز شاخ درخت خويش

کای دل تو شاد باش که آن يار تندخو

بسيار تندروی نشيند ز بخت خويش

خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد

بگذر ز عهد سست و سخن‌های سخت خويش

وقت است کز فراق تو وز سوز اندرون

آتش درافکنم به همه رخت و پخت خويش
ای حافظ ار مراد ميسر شدی مدام

جمشيد نيز دور نماندی ز تخت خويش